Web3 girişiminin "ön dükkân arka fabrika" modeli: Uyumluluk tartışması ve risk analizi

Son yıllarda, "ön dükkan arka fabrika" olarak adlandırılan bir model Hong Kong ile Shenzhen arasında sessizce yükselmeye başladı. Bu model, Web3 projelerinin Hong Kong'da şirket kurarak yurtdışı pazarlarına ve sermayeye yönelmesi; aynı zamanda Shenzhen'de bir teknik ekip oluşturarak geliştirme ve kısmi operasyon işlerinin yürütülmesini ifade etmektedir. Bu uygulama, uyumluluğu hakkında düşünceleri tetikledi.

Bu modelin var olmasının ana nedeni, düzenleyici kurumların yalnızca projelerin doğrudan yerel kullanıcılara hizmet edip etmediğine değil, aynı zamanda projenin gerçek operasyon yeri, ana karar merkezi ve finans yönetiminin bulunduğu yere de dikkat etmeleridir. Görünüşte, birçok Web3 projesi, hukuki varlıklarını Hong Kong veya diğer yurt dışı bölgelerinde kaydettiriyor ve teknik yöntemlerle hizmet verdikleri kişileri Hong Kong ve yurt dışındaki kullanıcılarla sınırlıyor. Aynı zamanda, finansal hesaplaşma, lisans başvurusu, pazarlama gibi işlemler de yurt dışında tamamlanıyor.

Şenzhen'de bir teknik ekip kurmayı seçmek, maliyet etkinliği ve teknik avantajlar göz önünde bulundurularak yapılmıştır. Şenzhen, Guangdong-Hong Kong-Makau Büyük Koy Bölgesi'nin önemli bir parçası olarak, olgun bir teknik altyapıya ve zengin Web3 yetenek havuzuna sahiptir. Hong Kong'daki yerel ekiplerle kıyaslandığında, Şenzhen'in iş gücü maliyetleri, geliştirme süreleri ve teknik birikim açısından belirgin avantajları vardır. Birçok Web3 projesi için, temel AR-GE faaliyetlerini Şenzhen'e dış kaynak olarak vermek, geleneksel internet sektöründeki "yurt dışı şirket + yurtiçi dış kaynak geliştirme" modeline benzer bir ticari seçimdir.

Ancak, "ön mağaza arka fabrika" modeli zorluklardan muaf değildir. Web3 projelerinin teknik geliştirme, ürün iterasyonu ve iş operasyonları yüksek derecede ilişkilidir, yurt içindeki teknik ekipler istemeden token tasarımı, kısmi operasyon, veri işleme hatta kullanıcı desteği gibi aşamalara dahil olabilirler, bu da projenin uyumluluğu açısından riskler doğurur. Düzenleyici kurumlar yalnızca yüzeysel yapıya bakmayacak, projenin gerçek kontrol zincirini derinlemesine inceleyeceklerdir, bu da kimin temel operasyon haklarına, fon akış karar verme yetkisine ve kullanıcı veri yönetim hakkına sahip olduğunu içerir.

Eğer projenin günlük yönetimi, kritik kararları ve finansal işlemleri hâlâ yurt içinde merkezlenmişse, Hong Kong'da kayıtlı olsa bile, hedef kitlesi yurtdışındaki kullanıcılar olsa bile, "gerçek anlamda" yurt içi kaynakların kullanılarak yasadışı finansal hizmetler sunulması olarak değerlendirilebilir. Daha da dikkat çekici olan, bazı projelerin maliyetleri düşürmek veya verimliliği artırmak için, bir kısmı pazarlama, topluluk yönetimi hatta müşteri hizmetlerini Shenzhen ekibine devretmeleri, bu durumun düzenleyici otoritelerin dikkatini çekmesini kolaylaştırmaktadır.

"Ön mağaza arka fabrika" modelini benimseyen Web3 girişim takımları için dikkate alınması gereken birkaç öneri var:

1. Yurt içi ve yurt dışındaki temel kontrol zincirlerini tamamen ayırmak. Proje kararları, fon akışı, kullanıcı veri işleme gibi temel aşamalar, yurt dışındaki varlıklar tarafından bağımsız bir şekilde tamamlanmalı ve yurt içindeki ekiplere dışarıdan verilmemelidir.

2. Teknik araştırma geliştirme ile ürün işletme işlevlerinin karıştırılmasından kaçınılmalıdır. Teknik ekibin çalışma alanı net bir şekilde tanımlanmalı ve Hong Kong varlığının uyumluluk ve operasyon ekibinden kesin bir şekilde ayrılmalıdır.

3. Açık bir hukuk ve Uyumluluk ateş duvarı oluşturun. Sözleşmeler, personel yapısı ve fon akış zincirinde net bir ayrım mekanizması kurarak, yerel tarafların "teknik hizmetler" nedeniyle sorumlu tutulmasını önleyin.

4. Her yargı bölgesi için uyumluluk kaydını önceden hazırlayın. Proje sahibi Hong Kong'da kayıtlıysa, ilgili lisansları zamanında başvurun ve kullanıcıya yönelik tüm finansal hizmetlerin yasal ve uyumlu olduğundan emin olun. Aynı zamanda, Çin anakarasında herhangi bir tanıtım, işletme veya ödeme işlemi gerçekleştirmekten kaçının.

Genel olarak, "ön dükkan arka fabrika" modeli bir gerçek seçenek olarak değerlendirilebilir, ancak öncelikle yurt içi ve yurt dışı kaynaklar ile yetki ve sorumlulukların net bir şekilde ayrılması gerekmektedir. Ancak, mevcut düzenleyici ortamda, bu model uzun vadeli bir çözüm değildir. Düzenlemelerin giderek sıkılaşmasıyla birlikte, riskler de artacaktır. Bu nedenle, Çinli girişimciler için daha güvenli bir yaklaşım, teknik araştırma ve geliştirme, şirket yönetimi ve finansal operasyonların tamamını yurtdışına taşımak ve yerel düzenleyici kurumların uyumluluk yönetimine tabi olmaktır.